To święto państwowe upamiętniające żołnierzy antykomunistycznego i niepodległościowego podziemia. Szkolne obchody w Dziewierzewie tego wyjątkowego dnia rozpoczęły się od spotkania w klasach z panią Marią Kowalską, członkiem Młodzieżowej Organizacji Niepodległościowej „Powrót” z Kcyni oraz z panem Marcinem Lisieckim, nauczycielem historii, który jest autorem publikacji na temat tej organizacji.
Najpierw Pan Marcin, krótko wprowadził nas w tematykę Żołnierzy Niezłomnych, a następnie nasz wyjątkowy Gość, pani Maria opowiedziała nam o tym, jak mając tylko 16 lat zaangażowała się w walkę o niepodległą Polskę. Jej zadaniem było pisanie ulotek i rozwieszanie w różnych miejscach naszej okolicy. Zawarte w nich teksty krytykowały ustrój, który w naszym kraju wprowadzili sowieci po II Wojnie Światowej. Pani Kowalska wraz z innymi członkami organizacji utworzonej w 1949 roku nie godziła się na taką Polskę. Młodzi dawali temu wyraz w niewinny byśmy dzisiaj powiedzieli sposób, ale za tę działalność skazywani byli na długie lata więzienia. Nasza bohaterka została skazana na 7 lat. Aresztowano ją w nocy i jak bandytę długo przesłuchiwano zanim zapadł wyrok. Pani Maria opowiedział nam o tym trudnym doświadczeniu więzienia, o ciężkiej pracy, głodzie, tęsknocie za rodziną i przyjaźniach, które się tam zrodziły. Tym co nas urzekło w naszym gościu to niesamowita skromność oraz to, że niczego nie żałuje i nie ma do nikogo żalu. Nasz gość dał nam nie tyko piękną lekcję historii, ale także lekcję wychowawczą. Jest obecnie emerytowaną nauczycielką języka polskiego i jak prawdziwy pedagog zachęcała nas do zdobywania wykształcenia, byśmy w przyszłości wykonywali zawód, który pokochamy. Jej udało się to w bardzo trudnych warunkach i pomimo różnych przeciwności. My możemy to zrobić jeśli tylko będziemy chcieli się uczyć. Dzięki takim ludziom jak pani Kowalska żyjemy w wolnym kraju.
Po spotkaniu z naszymi gośćmi rozpoczął się Apel upamiętniający Żołnierzy Niezłomnych. W tym roku poświęciliśmy go młodej dziewczynie, sanitariuszce i łączniczce – Danucie Siedzikównie, pseudonim Inka, która służyła pod dowództwem majora Zygmunta Szyndzielarza „Łupaszki”. Podobnie jak nasz gość, Inka była młoda i pragnęła wolnej Polski ale niestety mając niespełna 18 lat została skazana na karę śmierci. Nasz program artystyczny przeplatany scenkami z przesłuchań Inki, wzruszającą muzyką, pieśniami patriotycznymi, filmami i wierszami w wykonaniu uczniów naszej szkoły przybliżył wszystkim zgromadzonym historię tej bohaterki. Oto jeden z wierszy:
Gdy poznawałam Twą historię przechodziły mnie ciarki, łzy do oczu napływały czytając kolejne kartki teraz gdy mówię ten wiersz, mocno bije me serce chociaż tyle mogę zrobić, to dla Ciebie w podzięce.
Wolałaś zginąć, niż zdradzić i przeżyć wolałaś oddać życie za Wyklętych Żołnierzy choć robiono z Was bandytów, prawda zwyciężyła komunistyczna propaganda ludziom umysłów nie przyćmiła przypomnę Twoje słowa jeszcze nieraz zawsze gdy mówić będę o Bohaterach: „Jest mi smutno, że muszę umierać. Powiedzcie mojej babci, że zachowałam się jak trzeba!”
Na zakończenie odśpiewaliśmy wszyscy „Modlitwę obozową”, pieśń która powstała w 1939 roku w obozie dla internowanych w Rumunii i stała się hymnem – modlitwą Polskich Sił Zbrojnych i Armii Krajowej.
Apel został przygotowany pod okiem pani Aleksandry Kubackiej, Marii Kamińskiej i Anny Ososko.
materiał. Maria Kamińska
