Nie łatwo dziś wytłumaczyć, jak się żyło w PRL-u. Gdybyśmy jednak mogli cofnąć się w czasie powiedzmy do lat siedemdziesiątych, osiemdziesiątych i zajrzeli do mieszkania przeciętnej polskiej rodziny, pewne rzeczy na pewno zwróciłyby naszą uwagę.
Jeżeli pranie to oczywiście pralka wirnikowa Frania produkowana od końca lat pięćdziesiątych w Zakładach Wyrobów Metalowych w Kielcach. Do pralki należało nalać gorącej wody, dosypać proszku najlepiej IXI i włączyć, aby wirnik wprawił w ruch wodę. Po praniu spuszczało się ją do miski lub wiaderka przez gumowy wąż umocowany z boku zamykany gumową kulką. Trzeba było uważać, by wąż się nie odczepił, a kulka nie przesunęła, bo potop w domu był wówczas gwarantowany. Niektóre modele miały też wyżymaczkę, która pomagała wstępnie odciskać wodę. Wymagała ona wprawdzie kręcenia korbką, ale i tak było to lepsze niż wyżymanie ręczne.
Po praniu można było się zrelaksować przy radiu Ballada lub posłuchać muzyki z kaset z magnetofonu Kasprzak, napić się herbaty Madras ze szklanki ustawionej na szklanym spodeczku lub w plastikowym koszyczku.
Jednym z nieodłącznych elementów życia codziennego były kolejki. Brakowało towarów w sklepach, a jeśli cokolwiek się pojawiło na ich półkach, kupowali wszyscy, także ci, którzy tego nie potrzebowali: kupowali, bo później można było to odsprzedać lub zamienić. Mimo wprowadzenia kartek żywnościowych i talonów na różne artykuły kolejki stały się symbolem Polski Ludowej.
W okresie PRL bardzo dużą wagę przywiązywano do jubileuszy i świąt państwowych. Jednym z najważniejszych były obchody Święta Pracy. W pochodach pierwszomajowych musieli uczestniczyć wszyscy: uczniowie, studenci, robotnicy… Święto o dużym dla władz znaczeniu obchodzono również 22 lipca. Władza Ludowa chętnie przyznawała też odznaczenia np. „Zasłużony Górnik PRL”, „Zasłużony Hutnik PRL”, „Zasłużony Kolejarz PRL” itp.
Taką historię PRL pokazaliśmy naszym uczniom organizując wystawę pod tytułem „Życie codzienne w PRL”. Eksponaty dostarczyli nauczyciele i uczniowie Zespołu Szkolno-Przedszkolnego nr 4. Wystawę zorganizowały nauczycielki historii Dagmara Zemło-Deja i Beata Taczyńska-Milczarek. Pamiątki z PRL oprócz uczniów z sentymentem oglądali pracownicy szkoły i goście.
tekst i zdjęcia: Beata Taczyńska – Milczarek
