Zakres działań
Ludzi starzejących się możemy skutecznie wspomagać w wymiarze kategorii wieku psychologicznego, a zwłaszcza na poziomie procesów psychicznych – w zakresie funkcji poznawczych oraz na poziomie osobowościowym – w zakresie samooceny i tożsamości. Oba te obszary stanowią fundament prowadzonych oddziaływań wobec skazanych 60+ w potulickiej jednostce penitencjarnej. Prowadzony program stanowi autorski pomysł funkcjonariuszek z Zakładu Karnego w Potulicach – mł. chor. Justyny Sejdowskiej, wychowawcy działu penitencjarnego oraz st.szer. Aleksandry Gnat, psychologa działu penitencjarnego. W/w program został wyróżniony w Konkursie Dyrektora Generalnego Służby Więziennej na najlepszy program resocjalizacji i tym samym wpisany na listę programów rekomendowanych, z których mogą korzystać funkcjonariusze z całej Polski.
Nie zapominamy o seniorach
W polskich zakładach karnych z roku na rok przybywa skazanych w podeszłym wieku. Wiadomo, że będzie ich coraz więcej – społeczeństwo się starzeje, życie wydłuża, a w wiek senioralny wkraczają skazani z dużymi wyrokami i dożywotnią karą pozbawienia wolności. Warto podkreślić fakt, iż w warunkach izolacji penitencjarnej można wyraźnie zauważyć, że zaawansowanie procesów starzenia nie zawsze jest związane z wiekiem skazanego. Specyficzny dla tej grupy jest także sposób myślenia, który wraz z wiekiem zmierza ku pesymizmowi. Jednak starzenie się jest procesem wpisanym w całe życie człowieka, stąd również starość należy traktować jako naturalny, normalny i nieunikniony etap życia.
Zadania rozwojowe późnej dorosłości
Późna dorosłość, czyli starość, jest naturalnym okresem życia człowieka, charakteryzującym się przewagą zmian regresywnych nad progresywnymi. Pomimo tego możliwe jest nabywanie wiedzy, umiejętności oraz kształtowanie nawyków, postaw i zachowań, doskonalenie się i bogacenie swojej osobowości, a tym samym możliwe jest zmienianie siebie. Przed znajdującym się w izolacji penitencjarnej człowiekiem starym stoją takie same zadania rozwojowe, jak przed całą populacją osób w okresie późnej dorosłości. Trudno jest określić konkretny próg wiekowy wkroczenia w okres starości, bowiem tempo starzenia jest zróżnicowane. O szybkości starzenia się człowieka decyduje między innymi środowisko jego życia oraz aktywność własna, a także dbałość o zachowanie młodości i sprawności.
,,Nie starzeje się ten, kto nie ma na to czasu”
tekst/zdjęcie: mł. chor. Justyna Sejdowska
