Interdyscyplinarne Koło Naukowe – I LO Szubin

Od roku w I LO im. Stanisława Wyspiańskiego w Szubinie prowadzi działalność INTERDYSCYPLINARNE KOŁO NAUKOWE z udziałem ambitnych uczniów, którzy pogłębiają swoją wiedzę naukową. Na spotkaniach omawiane są zagadnienia na poziomie uniwersyteckim oraz znajdujące się poza podstawą programową. W cyklu kolejnych artykułów zostanie przedstawiony zakres tematyczny zajęć.  Tematem programowym stała się METACYBERNETYKA. 
System oświaty w Polsce zakłada podział na poszczególne przedmioty szufladkujące wiadomości i umiejętności uczniów. Na lekcjach nie rozwiązuje się problemów INTERDYSCYPLINARNYCH, gdzie nie ma historii, biologii czy matematyki, ale nauka jako całość. W wyniku postępującej specjalizacji w nauce fachowcy z różnych dziedzin nie potrafią zrozumieć treści przekazywanych przez fachowców z innych dziedzin. Trudności sprawia też wykorzystywanie wiedzy spoza kręgu własnych zainteresowań. W poszczególnych dyscyplinach naukowych stosuje się odmienny język i różnorodne metody badawcze. Integracją nauki zajmuje się CYBERNETYKA, która jest nauką o procesach STEROWANIA w organizmach żywych i maszynach, a STEROWANIE to wywieranie celowego wpływu na procesy. Proces sterowania zawiera się w dwóch elementach: decydowanie – czyli wybór wariantu, który ma zostać zrealizowany w wyniku danego procesu i realizacja wybranego wariantu. Cybernetyka w ramach podanej definicji nie była w stanie wyjaśnić i opisać różnic pomiędzy organizmami żywymi, a urządzeniami technicznymi, w których zachodzą procesy sterowania. Dla wyjaśnienia tych i wielu innych problemów opracowano METACYBERNETYKĘ – METADZIEDZINĘ w stosunku do nauk matematycznych, biologicznych i humanistycznych. Twórcą POLSKIEJ SZKOŁY CYBERNETYKI był MARIAN MAZUR (1909-1983), a uogólnienia dokonał JÓZEF KOSSECKI (1936-2015). AKSJOMATYCZNA TEORIA POZNANIA, OGÓLNA JAKOŚCIOWA TEORIA INFORMACJI i METACYBERNETYKA operują językiem i metodami, które integrują współczesną naukę. Warunkiem jest precyzyjne sformułowanie DEFINICJI zagadnienia i stosowanie odpowiednich metod. Dzięki temu możliwa jest integracja w jedną całość i określenie relacji między nauką, filozofią i sztuką.
Z powodu niewielkiego zasobu wiedzy w starożytności uprawiano naukę jako całość. W miarę rozrostu ilości informacji ludzkość podzieliła wiedzę na specjalności, które z czasem rozdrabniano na kolejne części. Atomizacja nauki pogłębiła atomizację całej zastanej rzeczywistości. Pojawiły się MONODYSCYPLINY, a nauka stała się sumą wyodrębnionych od siebie segmentów, które wytwarzały swój własny język i metody. Do MONODYSCYPLIN zajmujących się się rozwiązywaniem problemów abstrakcyjnych i interdyscyplinarnych zalicza się matematykę i logikę. Struktura tradycyjnej nauki składa się z INTERDYSCYPLIN ABSTRAKCYJNYCH – logiki i matematyki i INTERDYSCYPLIN KONKRETNYCH – fizyki, chemii, biologii i innych. W tej strukturze MONODYSCYPLINY tworzą fragmentaryczny obraz świata. Struktura nauki nowoczesnej zawiera INTERDYSCYPLINY ABSTRAKCYJNE i INTERDYSCYPLINY KONKRETNE – MONODYSCYPLINY, które połączone są w METACYBERNETYKĘ i tworzą zintegrowany obraz świata.
P. Szybowicz