Napotkaliśmy cztery czaple białe na łąkach przy Kanale Bydgoskiem w Gorzeniu. Poniżej kilka informacji o tym ptaku.
Ptak wielkości czapli siwej, ale o smuklejszej sylwetce z długą, esowato wygiętą szyją. Ubarwienie białe. W szacie godowej na grzbiecie wyrastają długie pióra ozdobne, dziób jest czarny a nogi czerwonawe. Ptaki nielęgowe i młode mają dziób żółty, a nogi żółtawobrązowe. Czapla biała, dawniej rzadka, wraz ze wzrostem europejskiej populacji stała się u nas regularnym gościem, zwłaszcza w okresie polęgowym, a w południowej Polsce tworzy jesienią znaczne koncentracje liczące nawet ponad sto osobników.
Gniazduje tylko na kilku stanowiskach: regularnie w Parku Narodowym Ujścia Warty i na zbiorniku Jeziorsko, a sporadycznie w dolinach Biebrzy i Nidy
Lęgnie się na zbiornikach zaporowych i terenach zalewowych w dolinach rzecznych, a także na stawach hodowlanych, zwykle w towarzystwie innych czapli.
Zwykle kolonijna, ale może też gniazdować pojedynczo. Gniazdo w trzcinach, na krzewach lub drzewach w postaci platformy z gałęzi, łodyg i liści. Czapla w okresie lęgowym składa od 3-5 niebieskawych jaj. Wysiadywanie trwa 25-26 dni. Młode osiągają lotność po 6-9 tygodniach.
Żywi się różnymi zwierzętami wodnymi: ryby, płazy, gady, skorupiaki i owady, także drobne zwierzęta lądowe.
Do Polski przylatuje w marcu – kwietniu, a odlatuje sierpniu – wrześniu. Bardzo nielicznie zimuje, zwłaszcza na południu kraju
Ptak chroniony; wymieniony w Dyrektywie ptasiej; może być strzelana na stawach hodowlanych jako szkodnik rybacki.
opracował i zdjęcia: Zbigniew Kubisz
