Urodził się 9 grudnia 1925 r. w Poznaniu. Po agresji Niemiec na Polskę został wysłany do pracy w fabryce amunicji, następnie, w 1943 r., wcielony do Wehrmachtu. Był w jednostce piechoty, następnie artylerii, trafił do Francji i kolejno na front do Włoch.
Z niemieckiego wojska uciekł w październiku 1944 r. Dostał się do 2 Korpusu Polskiego, z którym wyzwalał Bolonię. Po zakończeniu działań wojennych zdobył stypendium na naukę rysunku i malarstwa w rzymskiej Accademii di BelleArti di Roma (1945 – 1946). Po przemieszczeniu się wraz z armią gen. Andersa do Wielkiej Brytanii w 1946 r. kontynuował studia malarskie w Studium Malarstwa Sztalugowego i Grafiki Użytkowej w Waldingfild koło Sudbury i KingwoodCommonCamp koło Reading w Suffolk (1947 – 1948) oraz w renomowanej akademii sztuki Sir. John Cass College Technical Institute w Londynie (1948 – 1949).
Po demobilizacji w czerwcu 1947 r. pozostał w Wielkiej Brytanii, gdzie studiował i pracował. Brał udział w wielu wystawach organizowanych w Londynie i innych miejscach na świecie. Był wśród założycieli „Grupy 49”, jednego z najciekawszych polskich ugrupowań artystycznych działających na obczyźnie. Współpracował też z pismem „Orzeł Biały”. W październiku 1961 r. otrzymał obywatelstwo brytyjskie, będąc przekonanym, że został pozbawiony polskiego obywatelstwa przez komunistyczny rząd w powojennej Polsce.
W 1976 r. przeprowadził się na stałe do francuskiej Prowansji. Jego dzieła pokazywano na wystawach indywidualnych i zbiorowych w Paryżu, Lyonie, Montelimar, Montpellier czy Ales.
W 2018 r. pojawił się na Światowym Zjeździe Kombatantów w Warszawie. W tym samym roku zostały mu przyznane uprawnienia kombatanckie, a w listopadzie otrzymał odznakę „Zasłużony dla Kultury Polskiej” – miało to miejsce w czasie wystawy jego prac podczas obchodów 100. rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości organizowanych przez Stowarzyszenie France-Pologne w departamencie Gard. W czerwcu 2021 r. konsul generalny RP w Lyonie odznaczył Leona Piesowockiego medalem „Gloria Artis” – to najwyższe odznaczenie w dziedzinie kultury zostało mu przyznane przez ówczesnego ministra kultury Piotra Glińskiego.
W 2020 r., w czasie panującej pandemii Covid-19, 95-letni artysta otworzył wystawę w Oliwskim Ratuszu Kultury, później ekspozycja prezentowana jest w Muzeum w Koszalinie.
W 2022 r. Muzeum Okręgowe w Bydgoszczy przygotowało dużą retrospektywną wystawę prac Leona Piesowieckiego, który osobiście uczestniczy w wernisażu wystawy.
Dwukrotnie pojawiał się na uroczystościach upamiętniających zwycięskie bitwy 2 Korpusu Polskiego w Republice Włoskiej (Monte Cassino, Bolonia). W 2021 roku w czasie uroczystości odbywających się we Włoszech uhonorowano go medalem „Pro Patria”.
W grudniu 2022 r., na dwa dni przed 97. urodzinami, po latach starań w końcu odebrał z rąk konsula RP w Lyonie upragniony polski paszport.
Do połowy 2022 r. wciąż maluje (posługuje się farbą akrylową, bo, jak mówi, „szybko schnie, a on nie ma czasu”) i szuka tematów. Od 2020 do 2022 r. powstaje około 30 prac, które noszą tytuły związane z muzyką.
We wrześniu 2023 r. przekazał część swojego artystycznego dorobku jako darowiznę do Muzeum Okręgowego w Bydgoszczy.
Odszedł człowiek wielkiego formatu, ostatni artysta malarz gen. Andersa. Jednocześnie skromny, bardzo gościnny, kochający ludzi, do ostatnich chwil życia bardzo poruszony napaścią Rosji na Ukrainę i toczącą się tam wojną. Cześć jego pamięci.
Na zdjęciu pan Piesowocki podczas otwarcia wystawy w MOB.
Opracowanie: Irena Gauthier
Na zdjęciu pan Piesowocki podczas otwarcia wystawy w MOB. Fot.: W. Woźniak.
